مردم، اغلب، رباطها که بافتهای متصل کننده استخوان به استخوان و پشتیبانی کننده مفصل هستند را ملتهب میکنند. صدمات رباطها در فصل ۱۳ توضیح داده شده است.
مفصل زانو یکی از پر آسیب ترین مفاصل، حین فعالیتهای بدنیه، و تَرَک درجه-سه، یا پارهشدن کامل رباط صلیبیِ قدامی (ACL) - که از پشت فمور (استخوان ران) به جلوی تیبیا (استخوان ساق) در مفصل زانو میگذره، همانطور که در شکل ۱۸-۱ نشان داده شده است - یکی از مهلکترین آسیبها است.
ACL شکل ۱۸-۱: جراحی ترمیمی |
ACL پاره شده باعث ناپایداری زیاد زانو میشه، که عملکرد را محدود میکند و خطر بروز بیماری مفصلیِ تخریبی را افزایش میدهد (همچنین در فصل ۱۳ توضیح داده شده است). تا اواسط دهه ۱۹۸۰، پاره شدن ACL، یک آسیب تهدید کننده حرفهای برای یک ورزشکار بود.
روشهای جراحیِ بهبود یافته برای ترمیم ACL، نمونهای عالی از مشارکتهای تحقیقات بیومکانیکی هستند. قبل از سال ۱۹۸۰، جراحی، شامل باز کردن کپسول مفصل زانو و دوخت دو انتهای ACL پاره شده به هم بود. پا توی یه قالب ران-تا-مچ حفظ میشد تا ACL بهبود یابد. بعد از اینکه گچ برداشته میشد، نیاز به یک دوره توانبخشی طولانی بود تا قدرت عضلانی، انعطاف مفصل و چگالی معدنی استخوان، که به دلیل عدمِ تحملِ استرس و بیحرکتی، از دست رفته بودند، بازگردانده شوند. حتی در این صورت هم، سطح عملکرد هرگز به طور کامل بازیابی نمیشد.
جراحی ترمیمیِ بهبود یافته گسترش پیدا کرد تا از اثرات منفی بیحرکتی جلوگیری کند و از قدرت ترمیمِ قویِ استخوان بهره ببرد. همانطور که در شکل ۱۸-۱ نشان داده شده است، این تکنیک شامل استفاده از پیوندی از رباط پتلار، که یک قطعه استخوان از تیبیا و پاتلا (سر زانو) در هر دو سرشه ست. سپس پیوندِ استخوان-رباط پتلار-استخوان (B-PT-B) با جراحی، درونِ مفصل، به فمور و تیبیا متصل میشه تا ACL را جایگزین کند. مفصل بی حرکت نمیشه. تمرینات انعطاف پذیری و پیادهرویِ زودهنگام با استفاده از عصاهای کمکی، کاهشِ انعطاف پذیری و قدرتِ عضلانی را کم میکنن و استرس ایجاد شده از فعالیت، باعث افزایش قدرت استخوان در محل پیوند میشه طبق قانون ولف (در فصل ۱۳ توضیح داده شده است).
از زمانی که تکنیک B-PT-B در اوایل دهه ۱۹۸۰ محبوب شد، تحقیقات پیدرپی، هم روش جراحی و هم برنامه توانبخشی را بهبود بخشیدن:
- محققان بررسی کردهاند که چگونه ACL در طول فعالیت، بارگذاری شده و آسیب میبیند و چگونه هم ترازیِ مفصل زانو بر خطرِ آسیب، تاثیر میذاره.
- تحقیقات درباره برنامههای توانبخشی بررسی کردهاند که چگونه بارگذاریِ ایجاد شده با انواع و شدتهای مختلف تمرین، بر ترمیم پیوند و عملکرد مفصل پس از بهبودی تأثیر میگذارد.
- تحقیقات همچنان در حال بررسی اثرات بلندمدت آسیب ACL و تاثیر ترمیم با جراحی، بر خطر بروز بیماری مفصلی تخریبی هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر