۱ - جمع آوری اطلاعات برای یک آنالیز بیومکانیک جرمشناسی

خیلی به ندرت پیش میاد که تحقیقات بیومکانیکی جرمشناسی، تا اینکه زمان قابل توجهی از وقوع حادثه گذشته باشد، شروع بشن. چون ممکنه شرایط در محلِ وقوع حادثه تغییر کرده باشد، تجزیه و تحلیل، روی سوابق جمع آوری شده در تحقیقاتِ حادثه تکیه و اطلاعات رو تحتِ اصول بیومکانیک جمع آوری میکنن. این اغلب به عنوانِ بازسازی حادثه شناخته می‌شود و منجر به ایجاد سناریویِ بیومکانیکیِ صحیح می‌شود که به نظر حرفه‌ایِ تجزیه و تحلیل کننده، توضیح می‌دهد چه اتفاقی افتاده است. این ممکنه حتا شامل نظریه‌ای در مورد اینکه چرا یک سناریوی جایگزین توسط یک تجزیه و تحلیل‌گر دیگر یا توسط مدعی اتفاق نیفتاده باشد.

سوابق استفاده شده در یک بازسازی، همان سوابقی هستند که نظراتِ متضاد را پشتیبانی می‌کنند. در بخش‌های زیر، مواردی که معمولاً در این سوابق گنجانده میشه را مرور می‌کنم. 

شواهد شاهدان

شاهدان حادثه توسط پلیس، مورد مصاحبه قرار می‌گیرند و نظرات شخصی آن‌ها درباره اتفاقات، ثبت می‌شود. گزارش‌های شاهدان از عمومِ مردم، معمولاً کمترین اعتبار را دارند زیرا نظر شخصی ممکن است توسط ارتباط فرد با حادثه، تحت تأثیر قرار گیرد. اعلامیه‌ها ممکن است به گونه‌ای واژه‌بندی شوند تا از سوء‌ظن و مجرم‌نگاری پیشگیری کنند یا شخصی رو قهرمان‌تر جلوه بدن. گزارش‌های شاهدان همچنین می‌تواند تحت تأثیر شوک حادثه قرار گیرد.

اولین کمک‌رسان‌ها (شامل کارکنانِ اورژانسی که به محل حادثه فراخوانده می‌شوند و معمولاً تیم‌های نجات و پزشکی نامیده میشن) جزئیاتی در مورد شرایط محیطی ارائه می‌دهند. پلیس، اظهارات آن‌ها را به عنوان بخشی از گزارش تحقیقاتی، در نظر می‌گیرد.

مهمه که اظهاراتِ اولین کمک‌رسان‌ها تا حد امکان کامل باشند، زیرا اولین کمک‌رسانان اغلب در صورتِ پیشرفتِ تحقیقاتِ مدنی یا کیفری، مجبور به ارائه اظهاراتِ تحتِ سوگند هستند. ممکن است بین وقوع حادثه، شهادت یا دادگاه، زمان زیادی بگذرد و اولین کمک‌رسانان در این مدت در چندین حادثه دیگر خدمت کنند. این ممکن است باعث شود که برای آن‌ها سخت شود جزئیاتی را به یاد آورند که بلافاصله پس از وقوع حادثه نوشته نشده اند.

اظهارات اولیه از قربانی و شاهدان می‌تواند چگونگیِ رفتار با صحنه، توسط اولین کمک‌رسانان، را تحت تاثیر قرار دهد. اگر قربانی بگوید: "من رو هل دادن"، اولین کمک‌رسانان صحنه را به عنوان یک صحنه‌ی جرم در نظر میگیرند و از آسیب‌رسانی به هر گونه شواهد بالقوه، حین درمان و خروج قربانی، خودداری می‌کنند.

گزارش‌های تحقیقات حوادث پلیس

پلیس‌هایی که به محل حادثه فراخوانده میشوند معمولاً گزارشِ تحقیقاتِ حادثه را کامل می‌کنند، که شامل نگرشِ اولیه افسران به صحنه، اظهارنظرهای شاهدان، و مستنداتی از صحنه (شامل اندازه‌گیری‌ و احتمالاً عکس‌) می‌شود. اگر فعالیت جنایی مشتبه‌ باشد، واحد جرمشناسی پلیس، صحنه را بیشتر و دقیق‌تر اندازه‌گیری و مستند می‌کند، که شامل بازیابی اثرات لباس و گرفتن نمونه‌هایی از مایعات بدنی و نشان‌های خراش برای آزمایش DNA میشود.

پلیس یک نقشه دقیق با اندازه‌گیری‌ها از ویژگی‌های فیزیکی صحنه، مکان قربانی(ها) هنگامی که اولین بار پیدا شده‌اند، و موقعیت شواهد بالقوه مرتبط با حادثه را ترسیم می‌کند. مستنداتِ جامع مهم ن چون صحنه ممکن است پس از وقوع حادثه تغییر کند، که شامل حذف اشیاء، پاکسازی لجن، و تغییرات به دلیل تغییرات فصلی مانند رشد گیاهان میشن.

سوابق پزشکی

کارکنان پزشکی که افراد مصدوم را معمولاً در اتاق اورژانس درمان می‌کنند، لیستی از آسیبها را تدوین می‌کنن. کارکنان پزشکی بر تشخیص و درمانِ شرایط تمرکز دارند، اما آموزش محدودی در زمینه علتِ آسیبِ ایحاد شده ندارند. سوابق پزشکی به‌ندرت به بیومکانیک علل وقوع آسیب می پردازه و فقط به اظهارات کلی مانند "بیمار در یک حادثه رانندگی شرکت داشته است"، "بیمار در طی یک حمله زخمی شده" یا "بیمار، آسیب حین کار داشته" بسنده میکنن.

سوابق پزشکی شامل مستنداتِ کتبی پزشک درباره آسیبها، از جمله اشعه ایکس و تصاویرِ داخلی که در تشخیص استفاده می‌شود، میشوند.

لیست آسیبها شامل مکان و توضیحِ شکستگیِ استخوان، جابجایی مفاصل، بریدگی‌ها و کبودی‌های روی پوست، و آسیب به اعضای داخلی می‌شود.

اگر فعالیتِ جنایی مشتبه‌ باشد، یک عکاسِ پلیس ممکن ه آسیبهای خارجی را ثبت کند. این عکس‌ها مهم ن چون سوابق پزشکی ممکنه فقط آسیبهای جدی‌تر را مستند کنن. آنچه که یک پزشک ممکن است به عنوان زخم‌های کوچک و خراش‌ در نظر بگیرد، الزاماً بخشی از سوابق پزشکی نخواهد بود، اما ممکن است شواهد مهمی برای تجزیه و تحلیل جنایی باشند. همچنین اهمیت دارد که لباس بیمار را نگه دارید، یا حداقل از لباس عکس بگیرید، تا نشانه‌های مفید در تجزیه و تحلیل جنایی در دسترس باشند.

سوابق پزشکی شامل قد و وزن، و همچنین بیماری‌های قبلی (شامل شرایطِ تخریبی مانند کمبود مواد معدنی استخوان، کمبود عضلات، چاقی، و جراحی‌های قبلی) میشن. تمام این عوامل بر تواناییِ شخص برای مقاومت در برابرِ بارِ آسیب زا اثر می‌گذارن.

اگر بیمار مرده است یا بمیره، کالبدشکافی انجام می‌شه. همهٔ کالبدشکافی ها در جامعه قانونی، به یک دید نگاه نمی‌شوند. برخی توسط یک قاضی، نظارت یا اجرا می‌شوند، که ممکن ه آموزشِ پزشکیِ حداقلی داشته باشد. قابل قبولترین کالبدشکافی، توسط یک راهنمای پزشکیِ جرم‌شناسی انجام میشود، پزشکی که به طور ویژه در تعیینِ علت مرگ، آموزش دیده است. گاهی اوقات یک راهنمای پزشکیِ جرم‌شناسی به عنوان یک معاونِ پزشکی تلقی می‌شود. گزارشِ کالبدشکافی شامل فهرست گسترده‌ای از آسیبهای خارجی و داخلی و شرایط قبلی هستند که علت مرگ را مشخص می‌کند.