۱ - اندازه گیری موقعیت زاویه ای

سمت چپ شکل ۱-۹ نشون میده که وقتی دو خط با هم برخورد میکنن، یه زاویه تشکیل میشه. زاویه ایجادی بوسیله حرف یونانی θ (تتا) نمایش داده میشه. یه زاویه همچنین میتونه از یه دونه خط و یه صفحه مرجع، همونطور که در سمت راست شکل ۱-۹ نشون داده شده، تشکیل بشه.

شکل ۱-۹: زاویه های ایجادی بوسیله دو خط (چپ) و یه خط و یه صفحه در راست

از دو واحد میشه برای توضیح زاویه اندازه گیری شده استفاده کرد. نام آشنا ترینش درجه (º)ست. ۳۶۰ درجه توی یه دایره هست. یه زاویه ۹۰ درجه رو زاویه قائم مینامند. وقتی دو بخش خطی به هم بپیوندند تا یه خط راست رو درست کنن، زاویه ۱۸۰ درجه ست. درجه ها بوسیله هر استفاده کننده از بایومکانیک، مثل مربی ورزش که میخواد از بازیکنش بخواد زانوهاش رو ۹۰ درجه خم کنه، یا مربی های تربیت بدنی که شاید بخوان میزان خام شدگی زانو در فردی بعد از عمل جراحی اندازه بگیرن، استفاده میشه.

یه واحد کمتر معمول، اما به همون اندازه مهم، مورد استفاده در اندازه گیری زاویه ای، رادیانه. به دایره شکل ۲-۹ نگاه کنید. یه خط از مرکز دایره تا محیطش، رادیوس (یا به صورت خلاصه r) ه. اگه یه تکه خط موسوی با طول رادیوس در کنار محیط گذشته بشه، یه زاویه زمانی تشکیل میشه که یه رادیوس بین هر انتهای قوس کشیده بشه. این زاویه، رادیان نام داره (یا کوتاهش rad). چون طول محیط یه دایره به صورت ۲πr تعریف میشه، و ۳۶۰ درجه تو یه دایره وجود داره، این زاویه همیشه ۵۷/۳ درجه است.

۲πr = ۳۶۰º

۱ رادیان = ۳۶۰º تقسیم بر ۲π = سیصد و شصت تقسیم بر ۲ * ۳/۱۴ = ۳۶۰º تقسیم بر ۶/۲۸ = ۵۷/۳º

شکل ۲-۹: یه رادیان، زاویه ایجادیه که وقتی رادیوس یه دایره روی محیط دایره قرار بگیره

رادیان مهمه چون رادیوس، یه اندازه گیری خطی یه دایره رو  به اندازه گیری زاویه ای یه دایره، وصل میکنه. همونطور که در ادامه این فصل گفته میشه، موقع نگاه کردن به رابطه بین حرکت خطی و زاویه ای، زاویه ها باید به رادیان اندازه گرفته/تبدیل بشن.

رادیان منجر تعداد کمتری برای اندازه گیری یه زاویه میشه، اما اغلب بوسیله استفاده کننده های بایومکانیک استفاده نمیشه. رادیان ها برای اندازه گیری زوایا زمانی که حرکت زاویه ای و خطی رو به هم ربط میدن، استفاده میشن.

یه زاویه اندازه گیری شده به درجه رو بر ۵۷/۳ تقسیم کنید تا اندازه گیری زاویه ای رو به رادیان تبدیل کنید.

دو نوع زاویه مورد علاقه بایومکانیکه: زوایای نسبی و مطلق. شکل ۳-۹ زوایای نسبی و مطلق اندازه گیری شده روی یه دونده رو نشون میده.

شکل ۳-۹: زوایای نسبی و مطلق اندازه گیری شده روی یه دونده

زوایای نسبی: یه زاویه نسبی زمانی درست میشه که دو خط به هم برسن یا برخورد کنن. نسبی یعنی زاویه از یه خط تا خط بعدی اندازه گرفته بشه. تو بایومکانیک، معمول ترین زوایای نسبی، زمانی درست مسن که دو بخش بدن در یه مفصل، ساعد یا قسمت بالای بازو در مفصل آرنج به هم میرسن. زاویه نسبی مفصل زانو و مفصل آرنج تو شکل ۳-۹ نشون داده شدن. خطی روی بخش ها، در کار نیست. بنابرین کشیده یا تجسم میشن. همه مراکز مفصل مشخص میشن (با نقطه)، و یه خط بین مراکز مفصل برای مشخص کردن بخش، کشیده میشه. یه زاویه مفصل به عنوان زاویه نسبی بین بخش های مجاور، اندازه گیری میشه.
زوایای مطلق: یه زاویه مطلق زمانی درست میشه که یه تک خط، خلاف یه مرجع خارجی ثابت، که غالبا یکی از سطوح مرجع تعریف شده ست، اندازه گیری بشه (فصل ۲ رو ببینید). زاویه مطلق هر بخش رو میشه با یه خط افقی یا عمودی کشیده شده روی سطح مرجع، اندازه گرفت. شکل ۳-۹ زوایای مطلق ران و ساق پای (پایین پا) یه دونده رو خلاف سطح ساجیتال نشون میده. زوایای مطلق زمانی استفاده میشن که جهت یه تک بخش، مورد نظر باشه، مثل زاویه پا در تماس با یه توپ حین شوت، متمایل شدن تنه هی دو، یا جهت بالا بازو زمان پرتاب.
همیشه مشخص کنید که یه زاویه مورد نظر چجوری اندازه گیری میشه، چون تقاطع دو خط یا یه خط و یه صفحه رو میشه دو جور اندازه گرفت. زاویه مفصل زانو شکل ۳-۹ رو میشه (۱) به صورت بین پشت هر بخش یا (۲) به صورت زوج بین جلو هر بخش اندازه گرفت. بدیهیه که تشخیص اینکه چجوری یه زاویه نسبی یا مطلق اندازه اگرفته میشه مهمه تا بتونین جهت درست بخش هارو، هنگام خوندن زوایای گفته شده، ترسیم کنید.